Blog

Diskpart to wbudowane narzędzie w systemie operacyjnym Windows, które umożliwia zarządzanie dyskami i partycjami poprzez wiersz poleceń. Narzędzie to oferuje szereg poleceń do wykonywania różnych operacji na dyskach twardych, dyskach SSD, kartach pamięci, pendrive’ach i innych urządzeniach przechowywania danych.

Działanie programu Diskpart:

Działanie programu Diskpart polega na umożliwieniu użytkownikowi wykonywania różnych operacji na dyskach i partycjach, takich jak tworzenie, usuwanie, zmiana rozmiaru partycji, formatowanie dysków, przypisywanie liter dysków, a także wykonywanie innych czynności związanych z zarządzaniem dyskami.

Przykład użycia narzędzia Diskpart do formatowania i naprawy pendrive’a:

Otwórz wiersz poleceń jako administrator. Możesz to zrobić, klikając prawym przyciskiem myszy na menu Start i wybierając „Wiersz poleceń (administrator)”.

Wpisz komendę diskpart i naciśnij Enter, aby uruchomić narzędzie Diskpart.

Następnie wpisz komendę list disk i naciśnij Enter, aby wyświetlić listę wszystkich dysków dostępnych w systemie.

Zidentyfikuj numer dysku odpowiadający Twojemu pendrive’owi na podstawie jego rozmiaru. Upewnij się, że wybierasz właściwy dysk, ponieważ wszystkie dane na nim zostaną utracone po wykonaniu operacji.

Wpisz komendę select disk X (gdzie X to numer dysku Twojego pendrive’a) i naciśnij Enter.

Teraz wpisz komendę clean i naciśnij Enter, aby wyczyścić całą zawartość dysku.

Następnie wpisz komendę create partition primary i naciśnij Enter, aby utworzyć nową podstawową partycję na dysku.

Na koniec wpisz komendę format fs=fat32 quick i naciśnij Enter, aby sformatować nową partycję w szybkim trybie FAT32.

Typy formatowania:

Powolne formatowanie i szybkie formatowanie są dwoma różnymi metodami formatowania dysku lub partycji, różniącymi się głównie czasem potrzebnym do wykonania operacji oraz stopniem skuteczności w usuwaniu danych.

Powolne formatowanie (Full Format):

Podczas powolnego formatowania, system operacyjny usuwa wszystkie dane z dysku lub partycji poprzez nadpisanie ich zerami lub innymi losowymi danymi.
Proces powolnego formatowania zajmuje więcej czasu w porównaniu do szybkiego formatowania, ponieważ wymaga wykonania dodatkowych operacji nadpisywania danych.
Powolne formatowanie jest bardziej skuteczne w usuwaniu danych, ponieważ nadpisuje całą przestrzeń dyskową, co utrudnia odzyskanie danych za pomocą narzędzi do odzyskiwania danych.

Szybkie formatowanie (Quick Format):

Szybkie formatowanie po prostu usuwa tablicę partycji i inne metadane z dysku lub partycji, pozostawiając same dane nienaruszone.
Ten proces jest znacznie szybszy niż powolne formatowanie, ponieważ nie wymaga nadpisywania wszystkich danych na dysku.
Szybkie formatowanie jest mniej skuteczne w usuwaniu danych, ponieważ faktyczne dane na dysku pozostają nienaruszone, co umożliwia ich późniejsze odzyskanie za pomocą odpowiednich narzędzi.

Podsumowując, powolne formatowanie usuwa dane poprzez nadpisywanie ich, co zajmuje więcej czasu, ale jest bardziej skuteczne w usuwaniu danych. Szybkie formatowanie jest szybsze, ale mniej skuteczne, ponieważ nie nadpisuje danych, co umożliwia ich łatwiejsze odzyskanie. Wybór odpowiedniej metody formatowania zależy od potrzeb użytkownika i poziomu bezpieczeństwa, który jest wymagany dla danych na dysku.

Najpopularniejsze tryby formatowania dla systemów operacyjnych Windows

Najpopularniejszymi trybami formatowania dla systemów operacyjnych Windows są systemy plików FAT (File Allocation Table) i NTFS (New Technology File System). Oto główne różnice między nimi:

1. FAT32 (File Allocation Table 32):
   • Obsługuje partycje o maksymalnym rozmiarze 32 GB (w przypadku formatowania przez system operacyjny) lub 2 TB (w przypadku większych dysków, które są formatowane przez inne narzędzia).
   • Jest kompatybilny z wieloma systemami operacyjnymi, w tym starszymi wersjami systemów Windows, macOS i systemami Linux.
   • Nie obsługuje zaawansowanych funkcji, takich jak uprawnienia plików, kompresja danych czy journaling.
2. NTFS (New Technology File System):
   • Obsługuje znacznie większe partycje i woluminy, a także umożliwia obsługę plików o maksymalnym rozmiarze do 16 TB.
   • Zapewnia lepsze zabezpieczenia danych poprzez obsługę uprawnień plików, szyfrowanie plików, kompresję danych i mechanizmy sprawdzania spójności plików (journaling).
   • Jest preferowanym systemem plików dla nowszych wersji systemu Windows, ponieważ oferuje bardziej zaawansowane funkcje i lepsze zarządzanie danymi.

Główną różnicą między FAT32 a NTFS jest więc ich pojemność, funkcje zabezpieczające i funkcje zaawansowane. NTFS jest bardziej wszechstronny i oferuje lepsze zabezpieczenia oraz funkcje, dlatego jest powszechnie stosowany w nowszych systemach Windows. Jednakże FAT32 nadal jest używany z powodów kompatybilności z innymi systemami operacyjnymi i urządzeniami.

Czym jest primary partition:

Primary Partition (partycja podstawowa) to podstawowy rodzaj partycji na dysku twardym, który może być używany do instalowania systemu operacyjnego lub przechowywania danych. Oto kilka kluczowych cech partycji podstawowej:

1. Główna rola: Partycje podstawowe są używane do instalowania systemów operacyjnych lub przechowywania danych na dysku twardym. Każda partycja podstawowa może być sformatowana i przypisana do jednego systemu plików.
2. Limit ilości partycji: Na dysku twardym można utworzyć do czterech partycji podstawowych, co oznacza, że ​​istnieje ograniczona liczba partycji, które można utworzyć bez stosowania zaawansowanych technik partycjonowania.
3. Zawiera boot sector: Każda partycja podstawowa zawiera boot sector, który zawiera informacje potrzebne do uruchomienia systemu operacyjnego z tej partycji. Dzięki temu możliwe jest uruchamianie systemu operacyjnego z partycji podstawowej.
4. Nie można podzielić: Partycje podstawowe nie mogą być podzielone na mniejsze partycje bez utraty danych. Aby podzielić partycję podstawową, należy ją najpierw usunąć i utworzyć nową partycję.
5. Wspierane przez starsze systemy operacyjne: Partycje podstawowe są wspierane przez starsze systemy operacyjne, takie jak Windows 98, Windows XP itp. Starsze systemy operacyjne nie są w stanie korzystać z partycji logicznych, dlatego partycje podstawowe są preferowanym wyborem dla starszych systemów.

Reasumując, partycja podstawowa jest głównym rodzajem partycji na dysku twardym, który jest używany do instalowania systemu operacyjnego lub przechowywania danych. Ograniczenie do czterech partycji podstawowych na dysku sprawia, że konieczne jest rozważenie użycia partycji logicznych lub rozszerzonej partycji w przypadku potrzeby utworzenia większej liczby partycji na dysku twardym.